🎋 Sposób Wypowiedzi W Utworze Epickim
narracjach, narracjami, narracjom. n. narracyj. aktualizacja. tevex, 2012-03-06. 1. sposób wypowiedzi w utworze epickim polegający na przedstawianiu ciągu następujących po sobie zdarzeń; 2. potocznie: określony, subiektywny sposób przedstawienia rzeczywistości.
przedstawionego w utworze, omawia ich funkcję w konstrukcji utworu - omawia wpływ rodzaju narracji na kształt utworu w komiksach, piosenkach i innych tekstach kultury popularnej znajduje nawiązania do tradycyjnych wątków literackich i kulturowych - wyodrębnia w tekście epickim fragmenty np. charakterystyki pośredniej i
• wybiera informacje wyrażone pośrednio w różnych źródłach, np. czasopismach, stronach internetowych; konfrontuje je z innymi źródłami ANALIZOWANIE I INTERPRETOWANIE TEKSTÓW KULTURY • uzasadnia swoje reakcje czytelnicze • analizuje elementy świata przedstawionego w utworze epickim, takie jak: czas,
Epika – jeden z trzech podstawowych rodzajów literackich, obejmujący utwory, w których świat przedstawiony ma charakter fabularny, podmiot literacki występuje jako narrator i podstawową formę wypowiedzi stanowi narracja. Utwór epicki składa się z dwóch płaszczyzn: tego, co ukazana w dziele oraz tego, kto przedstawia ów świat
Obrazując problem zawarty w tych pytaniach, szczególnie w dwóch pierwszych, Pierre Teilhard de Chardin posłużył się przykładem, który przemawia do wyobraźni. Postawił przed naszymi oczami grupę turystów, którzy pięknego dnia o poranku wyruszają ze schroniska, by udać się w drogę do odległego, wysokiego szczytu.
Jeden z trzech podstawowych gatunków literackich (obok epiki i dramatu). Obejmuje najczęściej utwory wyrażające w formie monologu osobiste wrażenia, uczucia, przeżycia, przemyślenia, refleksje osoby mówiącej (podmiotu lirycznego). Jeżeli wypowiada się ona w pierwszej osobie (jako "ja" liryczne) i nadaje swojej wypowiedzi formę
-> Wy powiedzi bohaterów w utworze epickim nigdy nie ma ją pełnej samodzielności. -> Począwszy od powieści naturali stycznej odbywa się proces ograniczania
Opowiadanie twórcze na podstawie baśni, legendy, mitu, przypowieści. Na lekcjach w szkole podstawowej możesz spotkać się z opowiadaniem twórczym pisanym na podstawie baśni, legendy, mitu bądź przypowieści. Aby zredagować je poprawnie, trzeba znać specyfikę tych gatunków literackich.
Narrator stanowi zasadniczy sposób wypowiedzi stosowany w utworze epickim ; towarzyszą jej tu zazwyczaj, jako druga płaszczyzna językowa, wypowiedzi postaci, które są jednakże wobec niej strukturalnie podrzędne (mowa niezależna, mowa pozornie zależna, mowa zależna).
Uczeń w typowych sytuacjach komunikacyjnych cytuje wypowiedzi innych, wyraża swoje zdanie na temat wysłuchanego komunikatu, odróżnia informacje ważne od mniej ważnych, właściwie odbiera intencje nadawcy komunikatu (również te niewyrażone wprost), na podstawie słuchanego tekstu tworzy notatkę, pisze krótkie streszczenie, odróżnia wypowiedzi literackie od informacyjnych i
Sposób występowania narratora w utworze epickim, bardziej jawny, widoczny lub ukryty. Narrator ujawnia obecność poprzez sygnalizowanie swej wszechwiedzy o świecie przedstawionym, poprzez komentarz, aluzje do czynności tworzenia (autotematyzm). Jest ona szczególnie wyraźna w narracji w pierwszej osobie (epistolarnej, pamiętnikarskiej itp.)
1. Wymień i opisz elementy świata przedstawionego w utworze. Wskaż odpowiednie fragmenty tekstu. Świat przedstawiony - świat prezentowany przez narratora w utworze epickim. Może być odwzorowaniem rzeczywistości (w utworach realistycznych) albo zawierać elementy do niej niepasujące (w utworach fantastycznych).
genKlu7.
Czym jest opowiadanie? Opowiadanie to krótki utwór prozaiczny, o prostej, najczęściej jednowątkowej fabule, charakteryzujący się swobodą kompozycyjną, epizodycznością fabuły, obecnością dygresji, partii opisowych i refleksyjnych, eksponowaniem osoby narratora i okoliczności towarzyszących narracji. Jest to podstawowa forma wypowiedzi narracyjnej, przedstawiająca narastanie w czasie toku zdarzeń i wyznaczająca dynamiczny aspekt świata przedstawionego w utworze epickim. Opowiadanie ze względu na swą prostotę, swobodę kreowania świata przedstawionego oraz możliwość wzbogacenia narracji o różne elementy (opis, charakterystykę postaci, dialog) jest uznawane za jedną z najłatwiejszych form wypowiedzi pisemnej. Można wyróżnić kilka rodzajów opowiadań, lecz w szkole wykorzystywane są najczęściej trzy: Opowiadanie odtwórcze – ma na celu odtworzenie wydarzeń, przedstawionych w danej lekturze, spektaklu teatralnym, filmie. Wymaga od ucznia znajomości dzieła i ogranicza możliwość kreowania świata przedstawionego w opowiadaniu wyłącznie do elementów, występujących w pierwowzorze. Uczeń nie może wprowadzać dodatkowych wątków, zdarzeń czy też postaci, które znacząco zniekształciłyby fabułę dzieła czy też kreację bohaterów, lecz sam decyduje, w jaki sposób wykorzysta akcję dzieła i wątki twórcze – polega na samodzielnej kreacji świata przedstawionego w opowiadaniu, a uczeń może wykorzystać własne doświadczenia, emocje i przeżycia bądź też stworzyć fabułę, opierając się na własnych wyobrażeniach i fantazji. Opowiadanie twórcze może przedstawiać dalsze dzieje bohaterów, znanych z innych dzieł literackich albo być zupełną fikcją. Opowiadanie z dialogiem – polega na wzbogaceniu toku narracji rozmową bohaterów bądź też monologiem jednej z postaci. Dialog można wprowadzić poprzez przytoczenie rozmowy bohaterów w oryginalnym brzmieniu, zrelacjonowanie jej przebiegu przez narratora (narrator streszcza rozmowę), a także poprzez odtworzenie monologu wewnętrznego bohatera (narrator wiernie przekazuje jego myśli i doznania). Opowiadanie z dialogiem wymaga więc od ucznia umiejętności wprowadzania partii dialogowych i znajomości słownictwa, umożliwiającego wykorzystanie mowy niezależnej, zależnej i pozornie dobrego opowiadania - Fabuła opowiadania powinna być jednowątkowa (skupiona wokół jednej postaci bądź kilku, wyodrębnionych ze względu na rodzaj wiążących ich relacji), prosta i epizodyczna (obejmująca jedno zdarzenie lub sytuację). - Wydarzenia powinny być uporządkowane chronologicznie, tworząc ciąg przyczynowo-skutkowy. - Narracja powinna być prowadzona w formie bezosobowej lub w pierwszej osobie liczby pojedynczej. - Opowiadanie powinno być napisane w czasie przeszłym, co podkreśla dystans czasowy między czasem opisywanym a czasem narracji. - Opowiadanie powinno eksponować okoliczności, towarzyszące narracji, a więc stosunek narratora do zdarzeń i bohaterów. - Fabuła opowiadania powinna być wzbogacona o fragmenty opisowe (opis miejsc, bohaterów, zjawisk), refleksyjne (przemyślenia narratora) oraz dygresje. - Język opowiadania powinien być barwny, dynamiczny, plastyczny, wykorzystujący różne środki stylistyczne oraz zindywidualizowany (kreując postacie, należące do różnych środowisk można wykorzystać elementy gwary, żargonu). - Opowiadanie powinno zaciekawić i zaintrygować odbiorcę, kończąc się zaskakującą dla niego opowiadania W opowiadaniu można wyróżnić trzy części:Wstęp Wstęp to nic innego jak wprowadzenie do opowiadania, czyli przybliżenie okoliczności, w których rozpoczyna się nasza historia, przedstawienie tła (poprzez opis miejsca, krajobrazu) oraz bohaterów, uczestniczących w akcji opowiadania. Rozpoczęcie opowiadania jest najtrudniejszym etapem procesu twórczego – jeśli autorowi zależy na uwadze odbiorcy, wstęp musi w znacznym stopniu zainteresować czytelnika i zachęcić go do przeczytania dalszego ciągu opowiadania. strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Powieść - gatunek literatury pięknej, utwór narracyjny, opisujący zwykle rozbudowany ciąg powieść jest pisana prozą, w której występują liczne dialogi. Posiada takżewszystkowiedzącego, anonimowego narratora i wielowątkową, liniową, chronologiczną - sposób wypowiedzi w utworze epickim, mający na celu przedstawienie zdarzeń wokreślonym porządku przedstawiony 1. Czas Akcji- musimy uścislic kiedy rozgrywa się akcja2. Miejsce Akcji- musimy podac gdzie rozgrywa się akcja3. Bohaterowie(Pierwszy plan,drugi plan,epizoci- czyli osoby spotykane tylko raz)4. Przebieg wydarzeń ( najczęściej plan lub informacja, o czym jest dany utwór )Fabuła - układ zdarzeń w świecie przedstawionym utworów epickich i dramaturgicznych, a takżefilmów i gier komputerowych. Zdarzenia składające się na fabułę składają się zarazem na zdarzenia wprzedstawionych w danym utworze losach - całość zdarzeń przedstawionych w utworze, wydarzenia połączone ciągiem przyczynowo -skutkowym. Składają się na nią wszystkie wątki: główne, poboczne i epizodyczne. Akcja obejmujewyłącznie wydarzenia, których jesteśmy "bezpośrednimi" uczestnikami, czytając - ciąg zdarzeń o więzi przyczynowo-skutkowej, skupionych wokół jednej postaci bądź więcej,dotyczących ich wzajemnych relacji. Jest to część składowa fabuły utworu literackiego, filmowegoitp. (przy czym sama fabuła może być jedno- lub wielowątkowa).Określcie formy podawcze epiki:obecność narratoraświat przedstawionyfabuła (oraz układ przyczynowo-skutkowy zdarzeń)zapis prozą (wyjątki – epopeja, powieści poetyckie)wiele wydarzeń i miejsc akcjiOpis - w epice jeden z podstawowych elementów narracji. Przedstawia przede wszystkim charakter iwygląd postaci oraz tło wydarzeń, takie jak czas i miejsce akcji (np. opis przyrody).Opowiadanie - krótki utwór literacki o prostej akcji, niewielkich rozmiarach, najczęściejjednowątkowej fabule, pisany prozą. Posiada postacie drugoplanowe, opisy i refleksje. Dialog - rozmowa dwóch lub większej liczby osób. Dialog występuje w utworach literackich: wdramacie stanowi podstawową formę wypowiedzi, w epice obok narracji stanowi jedną z - dłuższa wypowiedź jednej osoby kierowana do siebie albo bezpośrednio do widza lubczytelnika
Motyw mesjanizmu w literaturze Mesjanizm Mesjanizm - Pogląd religijno-społecz-ny, głoszący wiarę w nadejście wybawi¬ciela, mesjasza, który przyniesie lepszą przyszłość i dokona dzieła wybawienia. W kulturze polskiej przybrał formę przekonania o wyjątkowej roli dziejo¬wej narodu polskiego i o jego przewod¬nictwie innym narodom w drodze do wolności lub doskonało... "Lord Jim" - sylwetka tytułowego bohatera Sylwetka tytułowego bohatera Charakterystyka tytułowego bohatera oraz przedstawienie jego losów i tajników psychiki zostały rozdzielone w powieści na dwa głosy. Jeden z nich należy do Marlowa, Anglika, kapitana, świadka podczas procesu, zaś drugi jest głosem samego Jima. Marlow – bohater i narrator – wiele wie o pochodzeniu, wy... "Konrad Wallenrod" - Dojrzały Romantyzm Dojrzały romantyzm Za działalność antycarską poeta zostaje zesłany w głąb Rosji. Na Krymie powstaje przepiękny cykl sonetów wypełnionych zachwytem nad przyrodą krymską i uczuciem tęsknoty za ziemią ojczystą. W Rosji też powstaje powieść poetycka \"Konrad Wallenrod\". Poeta jest bogatszy w doświadczenia i wiedzę życiową, kolejnym jego bohaterem ... Motyw Błazna w literaturze Błazen Błazen - 1) komik występujący w cyr¬ku, klown; 2) człowiek niepoważny, ośmieszający się, kompromitujący się, będący pośmiewiskiem; 3) postać wy¬stępująca na dworach królewskich - tre-fniś, wesołek, komik. Bardzo często jednak postać błazna - wielkiego prze¬śmiewcy kojarzono z mędrcem. W każdej niemal mitologii (polinezyjs-... Klęska idealizmu w powieści - pozytywizm Motyw klęski idealizmu w powieści (trzy pokolenia idealistów, “non omnis moriar”). Idealiści wg pisarza to ludzie o określonej postawie wobec życia, dążący do celów wielkich i wzniosłych bez uwzględniania realnych możliwości społecznych. Ich najbardziej dotyka rozkład społeczny, wierzą w wielkość swych idei, ale działają w pustce,... Konflikt - rodzaje, formy Konflikt w organizacji i otoczeniu społecznym Konflikt - spór co najmniej dwóch osób lub grup społecznych wynikający z zajmowania odmiennych pozycji, odmiennych celów lub uznawanych wartości. Nie jest tak, że konflikt jest zjawiskiem szkodliwym; może mieć również charakter pozy-tywny. Analiza przyczyn konfliktu dowodzi, że w organizacji konf... Literatura światowa w literaturze współczesnej Literatura światowa Druga wojna światowa i czasy okupacji wycisnęły swoje piętno nie tylko na naszym życiu literackim w latach 1939-1945 i polskiej literaturze powojennej. Doświadczenia wojenne formowały także świadomość literacką pisarzy obcych i wpłynęły na kształt współczesnej kultury oraz literatury światowej. Zbrodnie wojenne wywoływały ... Europa - kontynent, półwyspy EUROPA -Europa jest kontynentem, na którym występuje bardzo dużo nazw geograficznych. -Jest kontynentem o najlepiej poznanej budowie geologicznej. -Najdłużej prowadzone są tu pomiary meteorologiczne. -Jest to kontynent o szczególnie urozmaiconej lini brzegowej. Półwyspy: Półwysep Skandynawski (największy) Istnieją dwa poglądy odnośnie...
Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwanianarracja (język polski)[edytuj] wymowa: ?/i znaczenia: rzeczownik, rodzaj żeński ( liter. film. sposób wypowiedzi w epickim utworze literackim lub w filmie prezentującej świat przedstawiony; zob. też narracja w Wikipedii ( książk. opowiadanie, relacjonowanie odmiana: ( przykłady: ( Ledwo Janek rozpoczął narrację, już wszyscy pękali ze śmiechu. składnia: kolokacje: ( narracja pierwszoosobowa • narracja trzecioosobowa • narracja w pierwszej/trzeciej osobie • narracja auktorialna • narracja personalna • narracja autorska • narracja polifoniczna • narracja dyskursywna • narracja pamiętnikarska synonimy: antonimy: hiperonimy: hiponimy: holonimy: meronimy: wyrazy pokrewne: rzecz. narrator m, narratorka ż, narracyjność ż, narratologia ż, narratywizm m, antynarracja ż przym. narracyjny, narratorski, narratologiczny, narratywistyczny przysł. narracyjnie związki frazeologiczne: etymologia: uwagi: tłumaczenia: angielski: ( narrative; ( narration baskijski: ( narratiba; ( narrazio źródła:
sposób wypowiedzi w utworze epickim
