🎐 Urodzenie Dziecka W Szwajcarii

Premii za szybkie urodzenie drugiego dziecka – przez chwilę się zastanawiałam, czy chodzi o to, żeby co: w sześć Mamy lat plus 64, pełnimy opiekę od 35-40 lat. Mamy emerytury 608 zł netto Wszyscy obywatele UE/EOG/Szwajcarii oraz ich rodziny, którzy przybyli do Wielkiej Brytanii przed 31 grudnia 2020 i chcą mieszkać i pracować w UK po 30 czerwca 2021 muszą zaaplikować o Status Osoby Osiedlonej. Dotyczy to m.in. małżonków obywateli brytyjskich, dzieci, ludzi posiadających Kartę Stałego Rezydenta. W większości przypadków poród po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego (np. po zakończeniu umowy) z założenia sprawia, że niemożliwe jest uzyskanie prawa do zasiłku macierzyńskiego. Ustawodawca przewidział jednak pewne odstępstwa od tej reguły, o których przeczytać można w art. 30 ust. 1 ustawy zasiłkowej. Zgodnie z nim Gdzie można zgłosić urodzenie dziecka w Sieradzu? Zgłoszenia urodzenia dziecka można dokonać osobiście w Urzędzie Stanu Cywilnego w Sieradzu, jeżeli jest właściwy ze względu na miejsce urodzenia dziecka lub przez Internet. Aby skorzystać z drugiej opcji, trzeba posiadać Profil Zaufany lub e-dowód dla potwierdzenia tożsamości. Z zasady świadczenie rodzicielskie wynosi 1000,00 zł. W sytuacji łącznego pobierania go z zasiłkiem dla bezrobotnych, zostanie ono pomniejszone o wartość zasiłku dla bezrobotnych (po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych). Oznacza to więc, że łącznie z tych dwóch źródeł otrzymasz kwotę 1000,00 zł. Gdzie można zgłosić urodzenie dziecka w miejscowości Gołcza? Zgłoszenia urodzenia dziecka można dokonać osobiście w Urzędzie Stanu Cywilnego w miejscowości Gołcza, jeżeli jest właściwy ze względu na miejsce urodzenia dziecka lub przez Internet. Aby skorzystać z drugiej opcji, trzeba posiadać Profil Zaufany lub e-dowód dla Jeżeli rodzice nie dokonają zgłoszenia w wyznaczonym terminie, kierownik urzędu zarejestruje urodzenie dziecka na podstawie otrzymanej karty urodzenia oraz sam wybierze imię dla dziecka. Po zgłoszeniu narodzin dziecka można starać się o becikowe w miejscowości Sulechów oraz kosiniakowe w miejscowości Sulechów – świadczenia dla Zgłoszenia urodzenia dziecka dokonuje się w urzędzie stanu cywilnego właściwym ze względu na miejsce urodzenia dziecka, tj. w urzędzie stanu cywilnego na obszarze działania którego urodziło się dziecko. Zgłosić urodzenie dziecka można również drogą elektroniczną – zgłoszenie urodzenia w formie dokumentu elektronicznego. Na zarejestrowanie dziecka masz 21 dni, licząc od daty wpisanej w karcie urodzenia , którą wystawia szpital. Urodzenie dziecka należy zgłosić w urzędzie w miejscowości (lub w dzielnicy), w której dziecko przyszło na świat (zaświadczenie, do którego urzędu musisz się zgłosić, dostaniesz jeszcze w szpitalu). Rejestracja dziecka urodzonego za granicą. Rejestracja dziecka urodzonego za granicą polega na przeniesieniu (uwaga, znów mądre słowo – transkrypcji) aktu urodzenia dziecka do rejestru stanu cywilnego w Polsce. Gorzej, gdy uzyskanie odpisu zagranicznego aktu urodzenia z jakiś względów jest niemożliwe. W takiej sytuacji należy W przypadku gdy urlop rodzicielski przypada na okres pomiędzy 3. a 8. rokiem życia dziecka, pracodawca musi zostać poinformowany w formie pisemnej co najmniej 13 tygodni wcześniej. Nie wystarczy informacja mailowa, konieczny jest papierowy dokument, opatrzony własnoręcznym podpisem. Jeżeli rodzice nie dokonają zgłoszenia w wyznaczonym terminie, kierownik urzędu zarejestruje urodzenie dziecka na podstawie otrzymanej karty urodzenia oraz sam wybierze imię dla dziecka. Po zgłoszeniu narodzin dziecka można starać się o becikowe w miejscowości Jaworzyna Śląska oraz kosiniakowe w miejscowości Jaworzyna Śląska SauHPy. Zasiłki rodzinne w Szwajcarii mają na celu wspomożenie rodziców, którzy ponoszą koszty związane z utrzymaniem swoich dzieci. Pod pojęciem Familienzulage są rozumiane tzw. Kinderzulagen (dodatki na dzieci) oraz Ausbildungszulagen (dodatek na potrzeby związane z nauką dziecka). Ponadto do FamZG zaliczamy także szwajcarskie becikowe (Geburtszulage), a także zasiłki adopcyjne (Adoptionszulagen). Pobierający Federalne prawo zasiłkowe odnosi się do osób pracujących oraz prowadzących własną działalność, ale nie związaną z sektorem rolniczym. Osobom bezrobotnym z ograniczonymi dochodami również przysługują zasiłki na podstawie AHV, czyli obowiązkowego ubezpieczenia emerytalnego w Szwajcarii. Należy jednak podkreślić, że osób zatrudnionych w rolnictwie lub samodzielnych rolników dotyczy specjalna ustawa, która także umożliwia im pobór świadczeń, lecz na innych warunkach. Prawo do zasiłku Zasiłek przysługuje na dzieci niezależnie od tego, czy pobierający są w związku małżeńskim czy nie oraz, czy dziecko jest adoptowane czy też biologiczne. Prawo do pobierania zasiłku mają również przybrani rodzice, jeśli dziecko większość czasu przebywa w ich miejscu zamieszkania lub przebywało aż do uzyskania pełnoletności. Podobnie rzecz ma się w przypadku dzieci z rodzin zastępczych lub domów dziecka, jeśli tylko są utrzymywane i wychowywane nieodpłatnie. Rodzaje zasiłków i czas poboru Familienzulagengesetz, czyli federalna ustawa o zasiłkach rodzinnych przewiduje dwa rodzaje zasiłków: 1. Kinderzulage – minimum 200 franków miesięcznie, wypłacane od narodzin aż do ukończenia 16. roku życia. Dzieciom, które ze względu na niepełnosprawność czy chorobę nie są w stanie podjąć pracy, ów zasiłek przysługuje aż do ukończenia 20. roku. 2. Ausbildungszulage – minimum 250 franków, wypłacane miesięcznie od 16. roku życia aż do ukończenia nauki, maksymalnie do 25. roku. Wysokość zasiłków może zostać podniesiona przez władze danego kantonu. Dlatego zasiłki rodzinne pomiędzy nimi mogą mieć różne wysokości. Kantony bardzo często wypłacają także dodatki adopcyjne lub/oraz becikowe. Zasiłki nie przysługują dzieciom, których miesięczny dochód przekracza 28 080 franków oraz czynnym zawodowo i dodatkowo uczęszczającym na kursy lub do szkoły. Zasiłki dla dzieci mieszkających poza Szwajcarią Zasiłki dla dzieci mieszkających poza granicami konfederacji są wypłacane tylko wtedy, kiedy państwo jest do tego zobowiązane z tytułu umów międzypaństwowych. Tym samym dzieciom mieszkającym na terenie Unii Europejskiej lub Europejskiej Strefy Wolnego Handlu (ESWH) zasiłki zostaną wypłacone w pełnej wysokości. Zasiłek będzie także wypłacany na dzieci, które z uwagi na naukę opuściły terytorium konfederacji. W tym wypadku odpowiednie organy wychodzą z założenia, że dziecko na minimum 5 lat zatrzyma miejsce zamieszkania w Szwajcarii i na tej podstawie przysługuje mu odpowiedni zasiłek rodzinny. Praca na pół etatu i inne… Osobom zatrudnionym na pół etatu bądź mniej przysługuje również zasiłek rodzinny. Warunek? Zarobki muszą być wyższe niż 585 franków miesięcznie, co daje 7020 franków rocznie. W przypadku niższego wynagrodzenia niż to wyżej wymienione można się starać o zasiłek rodzinny z tytułu bezrobocia. Należy jednak pamiętać, że tu również napotkamy na warunki, które trzeba będzie spełnić. Pracującym u kilku pracodawców wynagrodzenia się sumuje, a za dodatki rodzinne odpowiada ta firma, gdzie dana osoba zarabia najwięcej. Ważne: W trakcie niezdolności do pracy lub choroby pracownika świadczenia rodzinne są mu wypłacane w tym miesiącu w którym zaistniały owe okoliczności lub przez 3 kolejne miesiące. Przyszłym mamom również w trakcie ciąży będzie wypłacany dodatek. Długość jego poboru wynosi jednak maksymalnie 16 tygodni. Wypłata zasiłku Zasiłki rodzinne są wypłacane w następującej formie: Wraz z wynagrodzeniem w przypadku pracowników. Poprzez Familienausgleichskasse w przypadku freelancerów oraz pracowników, których pracodawcy nie są zobowiązani do uiszczania składek. Poprzez kantonalną AHV-Ausgleichskasse, właściwą dla miejsca zamieszkania, jeśli pobierającymi są osoby nie będące czynnymi zawodowo. Zasiłki za minione lata też mogą zostać wypłacone… Można złożyć wniosek o wypłatę zasiłku za wcześniejsze lata, warunek jest tylko jeden – będzie on nam wypłacony za maksymalnie 5 lat poprzedzających złożenie wniosku. Termin ten obowiązuje dla roszczeń powstałych od 1 stycznia 2009. Dla wcześniejszych lat zastosowanie mają przepisy obowiązujące na terenie danego kantonu w danym okresie czasu. Nie należy zapominać o tym, że niesłusznie pobierane zasiłki muszą zostać zwrócone! Obowiązek zgłaszania zmian Zmiany mające wpływ na wysokość zasiłku oraz na prawo do jego poboru muszą niezwłocznie zostać zgłoszone w odpowiedniej placówce Familienausgleichskasse. Oprócz zmian w sytuacji rodzinnej, materialnej czy finansowej dotyczy to również oczywiście narodzin lub śmierci dziecka, wyprowadzki dziecka z Szwajcarii, rozpoczęcia, przerwania, zakończenia nauki; separacji lub rozwodu oraz innych zmian związanych z prawem do opieki nad dzieckiem; podjęcia pracy przez drugiego rodzica; zmiany kantonu, w którym jest zatrudniony rodzic lub w którym mieszka dziecko. Bezrobotni powinni zgłaszać zmiany dotyczące dochodów oraz prawa do zasiłku z tytułu podjęcia pracy. Jak uzyskać szwajcarski paszport? Szwajcarski paszport uchodzi za jeden z najbardziej prestiżowych na świecie. W konsekwencji uzyskanie obywatelstwa Szwajcarii jest procesem złożonym i długotrwałym. Cudzoziemcy bez bezpośredniego związku krwi (poprzez urodzenie lub małżeństwo) ze Szwajcarią muszą mieszkać w Szwajcarii w jednej gminie, przez co najmniej dziesięć lat, zanim będą mogli ubiegać się o obywatelstwo (z czego trzy w ciągu pięciu lat przed złożeniem wniosku o obywatelstwo). Lata spędzone w kraju w wieku od 8 do 18 lat liczą się podwójnie. Faktyczny okres zamieszkania musi wynosić co najmniej sześć lat. Oprócz wymogu zamieszkania, osoby starające się o obywatelstwo muszą wykazać odpowiednią znajomość języka niemieckiego. W mowie minimum na poziomie B1 oraz w piśmie minimum na poziomie A2. Osoby ubiegające się o naturalizację muszą mieć pozwolenie na pobyt typu „C”. Uzyskanie pozwolenia na pobyt wiąże się z kwestią zatrudnienia na terenie Szwajcarii, ponieważ jest ono uzależnione od pozwolenia na pracę oraz, co bardzo ważne, również w umową na mieszkanie i ubezpieczeniem zdrowotnym. Podsumowując potrzebne są 3 rzeczy: umowa o pracę, umowa na mieszkanie oraz ubezpieczenie zdrowotne (tzw. Krankenkasse) obowiązkowe w Szwajcarii. ZATRUDNIENIE NA PODSTAWIE UMOWY O PRACE Obywatele UE / EFTA, którzy pracują w Szwajcarii maksymalnie 90 dni w roku kalendarzowym, nie potrzebują specjalnego zezwolenia. Na nich jednak spoczywa obowiązek raportowania, którego przestrzega szwajcarski pracodawca. Rozlokowanie należy zgłosić władzom nie później niż 8 dni przed rozpoczęciem pracy. INFORMACJE O RAPORTOWANIU – Szwajcarscy pracodawcy, którzy zatrudniają pracowników zagranicznych (z krajów UE-27 / EFTA) na krótkoterminowe zlecenia (do 3 miesięcy) w Szwajcarii są zobowiązani do raportowania. zarobkowa trwająca dłużej niż trzy miesiące w roku kalendarzowym jest uzależniona od wydania zezwolenia na pracę. Zezwolenie na pracę jest wydawane po przedstawieniu dowodu zatrudnienia (umowa o pracę). Zezwolenia na pracę są ważne na terenie całej Szwajcarii i uprawniają do zmiany pracy i zawodu. Okres ważności zezwoleń na pracę jest uzależniony od czasu trwania zatrudnienia. OKRESY: a) W przypadku zatrudnienia trwającego od trzech miesięcy do jednego roku, pracownicy mają prawo do pozwolenia na krótki pobyt (L EU/EFTA), którego okres ważności odpowiada okresowi trwania umowy o pracę. b) W przypadku zatrudnienia trwającego rok, kilka lat lub na czas nieokreślony, pracownicy otrzymują zezwolenie na pobyt/pracę (B EU/EFTA), które pozostaje ważne przez okres pięciu lat. SAMOZATRUDNIENIE Obywatele państw UE / EFTA (w tym Chorwacji) mają prawo do samozatrudnienia w Szwajcarii, jeśli tam mieszkają. Muszą jednak Państwo być w stanie przedstawić dowód niezależności; np. utworzenie spółki lub stałego przedsiębiorstwa prowadzącego efektywną i zapewniającą środki do życia działalność gospodarczą. Wszystko to należy udokumentować za pomocą ksiąg/dokumentów handlowych. Dodatkowo trzeba potwierdzić, że przez rok nie będzie korzystało się z pomocy społecznej oraz przedstawić biznesplan. OKRESY a)Obywatele UE / EFTA, którzy pracują na własny rachunek w Szwajcarii przez maksymalnie 90 dni w roku kalendarzowym, nie potrzebują specjalnego zezwolenia. Muszą jednak zgłosić swoje oddelegowanie władzom co najmniej osiem dni przed rozpoczęciem pracy. b)Obywatele UE-28/EFTA, którzy chcą pracować na własny rachunek w Szwajcarii, otrzymają początkowo pozwolenie na pobyt ważne przez okres pięciu lat – jeśli przy składaniu wniosku będą w stanie wykazać istnienie efektywnej działalności na własny rachunek. ZEZWOLENIE NA POBYT W przypadku dłuższych pobytów obywatele UE-27 / EFTA potrzebują pozwolenia na pobyt. Powiadomienie należy złożyć w gminie zamieszkania/miejsca pracy przed jej rozpoczęciem. Należy przedstawić:Chcesz dowiedzieć się więcej? Zajrzyj na stronę naszej kancelariiPrzejdź do ważny dowód osobisty lub paszport; Ponadto, jeśli dana osoba jest zatrudniona: Oświadczenie o zatrudnieniu przez pracodawcę lub świadectwo pracy (np. Umowa o pracę) Jeśli dana osoba jest samo-zatrudniona, również : Prezentacja dokumentów biznesowych, aby pokazać, że istnieje zarobek pozwalający na normalną egzystencje. Jeśli z czasem dana osoba będzie musiała ubiegać się o pomoc społeczną, utraci prawo pobytu. Za wydawanie zezwoleń odpowiedzialne są kantony. W przypadku pytań dotyczących dokładnych formalności związanych z udzieleniem zezwolenia (gdzie się ubiegać, jaki formularz należy wypełnić, ile czasu to zajmie itp.), Należy kontaktować się z właściwymi władzami kantonalnymi, ze względu na miejsce zamieszkania lub pracy. Dodatkowo, potrzebny będzie również rejestr karny (Strafregister). Pracodawca musi zameldować pracownika do Quellensteuer (podatek u źródła wymagany przy obcokrajowcach) wyliczany na podstawie stanu cywilnego, posiadania dzieci bądź nie, przynależności do kościoła bądź nie. Pracownik musi zameldować się w gminie. RODZAJE ZEZWOLEŃ L zezwolenie UE / EFTA (zezwolenie na pobyt krótkoterminowy) – obywatele UE-27 / EFTA mają prawo do tego zezwolenia, jeśli mogą udowodnić, że byli zatrudnieni w Szwajcarii od trzech miesięcy do jednego roku. Stosunki pracy trwające krócej niż trzy miesiące w roku kalendarzowym nie wymagają zezwolenia dla członków UE-27 / EFTA; mają one być regulowane w ramach tzw. Procedury powiadamiania. Okres ważności zezwolenia odpowiada okresowi obowiązywania umowy o pracę. Może zostać przedłużony na łączny okres krótszy niż 12 miesięcy. Zezwolenia L UE / EFTA bez pracy zarobkowej są wydawane osobom poszukującym pracy ze wszystkich krajów UE / EFTA, ale nie daje to żadnych uprawnień do zabezpieczenia społecznego. Zezwolenie B UE / EFTA (zezwolenie na pobyt) – Zezwolenia na pobyt dla obywateli państw członkowskich UE-27 / EFTA (obywateli UE-27 / EFTA) są ważne przez pięć lat; jest przyznawane, jeśli obywatel UE-27 / EFTA przedstawi dowód stałego zatrudnienia lub zatrudnienia na czas określony co najmniej 365 dni. Zezwolenie na pobyt przedłuża się o pięć lat, jeżeli cudzoziemiec spełnia warunki. Jednak za pierwszym razem okres ten może zostać ograniczony do jednego roku, jeżeli dana osoba pozostawała bez pracy z własnej woli przez ponad dwanaście kolejnych miesięcy. Osoby bez pracy zarobkowej ze wszystkich krajów UE / EFTA mają prawo do zezwolenia B UE / EFTA bez pracy zarobkowej, jeśli mogą przedstawić dowód posiadania wystarczających środków finansowych oraz odpowiedniego ubezpieczenia zdrowotnego i wypadkowego. Zezwolenie C UE / EFTA (zezwolenie na pobyt stały) W przypadku obywateli UE / EFTA wydawanie zezwolenia na pobyt stały odbywa się na podstawie przepisów AIG(ustawa o cudzoziemcach) oraz porozumień ugodowych, gdyż umowa o swobodnym przepływie osób z UE nie zawiera postanowień dotyczących zezwoleń na pobyt stały. Obywatele państw UE-17 (z wyjątkiem Cypru i Malty) i EFTA otrzymują zezwolenie na pobyt stały po regularnym i nieprzerwanym pobycie przez pięć lat na podstawie ugody lub z uwagi na wzajemne prawa. Nie ma takich umów dla Cypru, Malty, krajów UE-8, Rumunii, Bułgarii i Chorwacji. – TEN RODZAJ KONIECZNY PRZY UBIEGANIU SIĘ O OBYWATELSTWO Ci EU / EFTA ID (zezwolenie na pobyt z zatrudnieniem)  Zezwolenie to jest przeznaczone dla członków rodzin funkcjonariuszy organizacji międzyrządowych i członków zagranicznych przedstawicielstw. Są to małżonkowie i dzieci do 25 roku życia. Okres obowiązywania jest ograniczony do czasu trwania sprawowania funkcji. Zezwolenie UE / EFTA (zezwolenie na transgraniczne dojazdy do pracy) – Osoby dojeżdżające przez granicę z państw członkowskich UE-27 / EFTA cieszą się mobilnością zawodową i geograficzną. Strefy graniczne już ich nie dotyczą. Istnieje możliwość przebywania i mieszkania w dowolnym miejscu w UE-27 / EFTA i pracowania w dowolnym miejscu w Szwajcarii, jedynym warunkiem jest powrót do miejsca zamieszkania za granicą raz w tygodniu. Zezwolenie na dojeżdżanie do pracy za granicę UE / EFTA jest ważne przez pięć lat, pod warunkiem zawarcia umowy o pracę na czas nieokreślony lub ważnej dłużej niż rok. Jeżeli umowa o pracę została zawarta na okres krótszy niż rok, ale dłuższy niż trzy miesiące, podstawą ważności zezwolenia na dojeżdżanie do pracy transgranicznej jest okres obowiązywania umowy o pracę. Procedura powiadamiania dotyczy okresów zatrudnienia krótszych niż trzy miesiące. DODATKOWE KWESTIE Uzyskanie obywatelstwa Szwajcarii odbywa się na poziomie kantonu. Podczas procesu naturalizacji Sekretariat danego Kantonu ds. Migracji bada, czy wnioskodawcy są zintegrowani ze szwajcarskim stylem życia, znają szwajcarskie zwyczaje i tradycje, przestrzegają szwajcarskiej praworządności i czy nie zagrażają bezpieczeństwu wewnętrznemu lub zewnętrznemu Szwajcarii. Następnie Państwowy Sekretariat ds. Migracji zatwierdza wniosek wnioskodawcy o rozpoczęcie procesu naturalizacji, ale nie oznacza to, że obywatelstwo jest pewne. Chcesz dowiedzieć się więcej? Zajrzyj na stronę naszej kancelariiPrzejdź do W bogatej Szwajcarii kobiety mają pod górę Korespondencja z Zurychu Appenzell Innerrhoden, najmniejszy szwajcarski kanton, słynie nie tylko z produkcji pikantnego sera Appenzeller. To tu kobiety otrzymały prawa wyborcze w 1990 r.! Jako ostatnie w Europie. Szwajcarki pod względem obecności w polityce dogoniły już inne państwa, a trzy lata temu zdobyły nawet większość w rządzie. Teraz przed nimi szczyty biznesu oraz nauki. I największe, jak wszędzie, wyzwanie, czyli łączenie kariery z rolą matki. Bogata Szwajcaria nie ułatwia tego kobietom. Niedawno darmowa gazeta „20 Minuten” – o największym nakładzie w kraju – opisała historię świetnie wykształconej prawniczki (studia w Szwajcarii i USA), która zrezygnowała z pracy, by zająć się wychowywaniem córki. Jak przekonywała bohaterka, w pracy na pół etatu nowe obowiązki okazały się poniżej jej kwalifikacji, a opłata za przedszkole pochłaniała niemal połowę pensji. Ponadto, co w Szwajcarii jest niemal standardem, pani S. musiała odbierać dziecko w porze lunchu, przygotować mu obiad i odprowadzić do przedszkola, co utrudniało jej organizację czasu pracy. Teraz zajmuje się smażeniem naleśników i czytaniem córce bajek w kilku językach. Na utrzymanie zarabia mąż, finansista. Historia znalazła się w bulwarówce, bo wydaje się absolutnie typowa. Urodzenie dziecka to dla Szwajcarek, podobnie jak dla kobiet z innych państw, najtrudniejszy moment w przebiegu kariery zawodowej. Niestety, nie są wtedy specjalnie wspierane przez państwo, które akurat na wydatki socjalne mogłoby sobie pozwolić. – Szwajcaria to liberalny i konserwatywny kraj, który nie inwestuje dużo w opiekę instytucjonalną nad dziećmi, a tradycyjne wartości, podobnie jak system podatkowy i rodzaj zabezpieczeń socjalnych, faworyzują model z tradycyjnym żywicielem rodziny, czyli mężczyzną – mówi dr Gesine Fuchs, politolożka wykładająca na uniwersytecie w Bazylei. Trzeba przyznać, że Szwajcarki są aktywne zawodowo niemal tak jak panie w przodujących w większości kobiecych rankingów Szwecji czy Norwegii. 61% kobiet pracuje lub szuka pracy – dla porównania w Polsce 49% (GUS 2012). Konfrontacja z mężczyznami zdecydowanie jednak pogarsza ten obraz. – Kobiety wypadają znacznie gorzej nie tylko pod względem aktywności zawodowej, ale też pozycji zajmowanej w pracy czy wysokości zarobków – zaznacza Sylvie Durrer, dyrektor departamentu w Federalnym Biurze ds. Równości Kobiet i Mężczyzn. – Nawet jeśli są dobrze wykształcone i mają duże doświadczenie zawodowe, wciąż stosunkowo niewiele zajmuje kierownicze stanowiska – dodaje. W zarządach jest zaledwie 9% kobiet (w Polsce 13%). Wśród pracowników zarabiających miesięcznie powyżej 8 tys. franków netto zaledwie 15% (szwajcarskich zarobków nie da się porównać z polskimi). Na prestiżowej Politechnice Federalnej w Zurychu (pierwsze miejsce w rankingu uczelni w Europie kontynentalnej) kobiety z profesorskim tytułem to zaledwie jedna dziesiąta. Zamiast szklanych domów są, jak niemal wszędzie, szklane sufity i cieknące rury – to drugie pojęcie opisuje wyciekanie np. z nauki cennych zasobów w postaci zdolnych i wykształconych kobiet. Kobiece zasoby najczęściej odpływają wraz z wodami płodowymi. – Młode Szwajcarki wierzą, że żyją w społeczeństwie, w którym obie płcie mają równe prawa – jednak już po urodzeniu pierwszego dziecka tracą złudzenia – przekonuje dr Christine Scheidegger, politolożka zajmująca się tematyką genderową. – Obowiązująca w Szwajcarii kultura unikania konfliktów ułatwia podtrzymywanie nierówności i trwanie niesprawiedliwego systemu – ocenia. Faktem jest, że w parach, które nie mają dzieci, mężczyźni i kobiety pracują najczęściej w pełnym wymiarze. Gdy pojawia się potomstwo, te drugie rezygnują z pełnego etatu, dającego większe zarobki i możliwość awansu. A niemal jedna trzecia kobiet na dobrych kilka lat znika z rynku pracy. Inwestycja w przedszkole Rozwiązanie najczęściej wybierane przez rodziny z małymi dziećmi to pracujący na pełny etat ojciec i matka zatrudniona na 40% czy 60%. Powodem jest bardzo drogie przedszkole, za które opłata przy dwójce dzieci może wynieść nawet 3 tys. franków (ponad 10 tys. zł) i pochłonąć większość pensji. – Gdyby nie wsparcie państwa, które otrzymujemy z racji niskich dochodów, za każdy dzień przedszkola płacilibyśmy 115 franków (400 zł). Po miesiącu ta kwota, mimo dopłat, urasta do horrendalnej, zwłaszcza że mamy trójkę dzieci – mówi Liz, Amerykanka, której mąż pracuje na uczelni w Zurychu. Sama, mimo dyplomu z USA oraz znajomości niemieckiego, nie może znaleźć pracy (szuka zajęcia jedynie na pół etatu). – Dzieci są w przedszkolu tylko do południa, co daje mi trochę czasu na szukanie pracy i pozwala ograniczyć koszty. Około godz. 12 muszę je zabrać na obiad do domu. To na pewno nie jest system przyjazny pracującym matkom, niepracującym zresztą też – stwierdza. Piotr, którego bliźniaczki są w drugiej klasie podstawówki, także narzeka na ogromne wydatki na szkolną świetlicę. Oczywiście przy szwajcarskich zarobkach (średnio w granicach 4-6 tys. franków netto) nie są to aż tak szokujące kwoty, ale dla rodzin z jedną pensją czy zarabiających mniej wydatek okazuje się naprawdę duży. Liz ma szczęście, że jej dzieci chodzą do państwowego przedszkola, gdzie może liczyć na dofinansowanie. Niestety, miejsc brakuje. – Od kilku lat rząd wspiera tworzenie kolejnych placówek, dzięki czemu ich dostępność wzrosła. Zapotrzebowanie jednak wciąż jest większe niż liczba miejsc – ocenia Sylvie Durrer. Szwajcarka Francesca, sekretarka, rezygnację z pracy dopiero rozważa. Jej syn ma dwa lata, a za trzy miesiące urodzi się kolejne dziecko: – Dotychczas Michaelem zajmowała się moja mama, ale obawiam się, że dwójka to dla niej za duże wyzwanie. Na podjęcie ostatecznej decyzji Francesca ma jeszcze trochę czasu. Ostatni trymestr ciąży i 14 tygodni płatnego urlopu macierzyńskiego (80% ostatniej pensji). Opcją jest też zmniejszenie wymiaru czasu pracy np. do 40% – w Szwajcarii ułamkowe prace są bardzo popularne. Podobnie jak przy wyborze trunków niższe procenty są domeną kobiet, wyższe preferują mężczyźni, choć rzadko decydują się na mniej niż 100%. W korporacjach, bankach i firmach IT nierzadko możliwości pracy na część etatu nie ma. Latem wózki nie mieszczą się w jadącym do zoo tramwaju, a kobiety próbują zrobić miejsce kolejnym matkom z naturalną dla Szwajcarów uprzejmością i uśmiechem. Ojców z małymi dziećmi na ulicach Zurychu, w odróżnieniu np. od Sztokholmu, widać bardzo niewielu. Nic dziwnego, skoro urlop ojcowski to w Szwajcarii zaledwie jeden dzień! – Mieliśmy już ponad dziesięć bezowocnych prób wprowadzenia urlopu dla ojców. Dopóki mężczyźni nie zorganizują się i nie będą wywierać presji w tej sprawie, nie mamy szans, by w ciągu następnej dekady urlop ojcowski trwał przynajmniej dwa tygodnie – zaznacza dr Scheidegger. Starsza pani bez prawa głosu Gdy w 1956 r. na deskach zuryskiego teatru wystawiono po raz pierwszy znany dramat szwajcarskiego pisarza Friedricha Dürrenmatta „Wizyta starszej pani”, siedzące na widowni kobiety mogły pozazdrościć głównej bohaterce Klarze. Nie tylko milionów w banku, ale też możliwości głosowania w kraju, z którego przyjechała. Trudno uwierzyć, że dopiero w roku 1990, niemal całe stulecie po otrzymaniu prawa głosu przez obywatelki Nowej Zelandii (były pierwsze na świecie), czynne prawo wyborcze przyznał kobietom ostatni kanton – Appenzell Innerrhoden. Dodajmy, przymuszony decyzją Federalnego Sądu Najwyższego. W większości kantonów Szwajcarki mogły głosować od lutego 1971 r. Ponad pół wieku później niż w sąsiednich Niemczech i Austrii, gdzie, podobnie jak w Polsce, kobiety wrzucały głosy do urny od 1918 r. – Szwajcarii zabrakło sprzyjających okoliczności, jakimi dla przyznania kobietom praw wyborczych były paradoksalnie wojny, rewolucje czy budowanie tożsamości narodowej – podkreśla dr Fuchs. – Tutaj konieczne było wprowadzenie poprawki do konstytucji, którą w referendum musieli zaakceptować mężczyźni, a ci nie zgadzali się głosować w tej sprawie aż do lat 50. Elity rządowe też nie były specjalnie zainteresowane tym tematem – dodaje. Rząd zmotywowała dopiero planowana ratyfikacja Europejskiej konwencji praw człowieka z zapisem o równych prawach kobiet i mężczyzn. A także coraz większy napór środowisk feministycznych, które pod koniec lat 60. zorganizowały tzw. marsz na Berno. Wcześniej zamiast demonstracji wybierały petycje, typowe dla ceniącej ugodowość kultury politycznej Szwajcarii. W referendum z 1971 r. za przyznaniem prawa głosu współobywatelkom zagłosowało 60% mężczyzn. To niemal cud nad urną, gdyż zaledwie 12 lat wcześniej, w pierwszym referendum, prawie dwie trzecie Szwajcarów wyraziło sprzeciw. Trzeba dodać, że idea nie była popularna nawet wśród kobiet. – W szwajcarskim społeczeństwie silne było przekonanie, że kobiety powinny zajmować się dziećmi i domem, pozostawiając mężczyznom sferę publiczną. Podzielała je wówczas również znaczna część Szwajcarek – stwierdza Fabienne Amlinger, historyczka z Uniwersytetu w Bernie. Dla większości był to milowy krok, który uczynił kobiety obywatelkami i dał im nowe możliwości, choćby zawodowe. Zdaniem dr Scheidegger – dopiero początek drogi do równych praw obu płci. Kobiecy rząd, męskie rządy Cztery lata temu Szwajcaria wzbudziła zainteresowanie gazet jako jedno z niewielu państw, w których przewagę w rządzie zdobyły kobiety, obejmując cztery z siedmiu ministerialnych stanowisk. Od 2010 r. przez trzy kolejne roczne kadencje kobiety pełniły też funkcję prezydenta. Dziś w siedmioosobowym szwajcarskim rządzie są trzy panie, co nie oddaje proporcji płci w polityce. W 200-osobowej niższej izbie federalnego parlamentu kobiety stanowią niemal jedną trzecią, w odpowiedniku polskiego Senatu niecałe 20%. Dziś od polityki ważniejsze wydają się jednak biznes, pozycja na rynku pracy i zarobki. A tu kobiety pozostają zdecydowanie w tyle. W radach nadzorczych jest ich zaledwie 11,6%, nieco poniżej europejskiej średniej. Tę sytuację obiecuje zmienić minister sprawiedliwości Simonetta Sommaruga poprzez wprowadzenie 30-procentowych kwot dla kobiet – na ich zastosowanie firmy mają otrzymać dziesięcioletni okres przejściowy. Jak w wielu państwach problemem jest też różna płaca za podobną pracę. – W 2011 r. różnica między zarobkami obu płci wynosiła prawie 18%, trochę powyżej średniej europejskiej, a w sektorze prywatnym była to niemal jedna czwarta zarobków – zaznacza dr Fuchs. Paradoksalnie im wyższy szczebel drabiny, tym większe nierówności – zarobki menedżerek okazały się niższe niemal o jedną trzecią. – Nakaz równej płacy w konstytucji znalazł się już trzy dekady temu, w praktyce to martwy zapis. Dzięki niższym pensjom kobiet pracodawcy oszczędzają miliony franków. Niewiele jest jednak kontroli płac czy sankcji, które mogłyby zmienić tę sytuację – skarży się dr Scheidegger. I podkreśla, że niższe zarobki kobiet przekładają się na ich gorszą edukację, gdyż mniej mogą one inwestować we własny rozwój. A długofalową konsekwencją są emerytury – niemal dwukrotnie niższe niż mężczyzn. Jak przekonuje Sylvie Durrer, Szwajcaria walczy z nierównymi płacami: – Znaczna część różnic w zarobkach to kwestia innej edukacji, pozycji oraz doświadczenia kobiet i mężczyzn. Pozostałe różnice to dyskryminacja płacowa. Dlatego państwo stara się jej przeciwdziałać poprzez różne rozwiązania, zwiększając tym samym świadomość społeczną. Jedno z rozwiązań to Logib, narzędzie online służące do analizy płac. Inne – program nagradzania i certyfikacji spółek ze sprawiedliwymi płacami. Dużym sukcesem jest również wywalczony przez związki zawodowe wzrost płac w zdominowanych przez kobiety zawodach, takich jak pielęgniarki czy przedszkolanki. Gdy na początku lat 70. Taylor studiowała w Szwajcarii matematykę, była jedną z nielicznych kobiet na sali wykładowej. – Profesor zwracał się do audytorium: „szanowni panowie”, a ja siadałam w pierwszym rzędzie, by przypomnieć mu, że na wykładzie jest i kobieta – wspomina. Dziś na wielu kierunkach studentki przeważają nad studentami, choć na studiach inżynieryjnych wciąż jest ich znacznie mniej. Wyzwaniem pozostają kolejne stopnie w nauce. Kobiety to obecnie niemal jedna piąta wykładowców z profesorskim tytułem. Na program wspierający zwiększenie liczby profesorek do 2016 r. szwajcarski rząd przeznaczył prawie 10 mln franków. Warto dodać, że w styczniu funkcję rektora Politechniki Federalnej w Zurychu już po raz drugi obejmie kobieta. – Szwajcaria to pod pewnymi względami wciąż młoda demokracja. Nie jesteśmy przyzwyczajeni do obecności kobiet we wszystkich zawodach i na wszystkich szczeblach. Mamy jednak świadomość, że równość płci przynosi korzyści całemu społeczeństwu, pobudza rozwój gospodarczy. Pozwala wyrwać się ze sztywnych ról przypisanych płciom, które ograniczają też mężczyzn. Robimy bardzo dużo, by te zmiany umożliwiać – tłumaczy Sylvie Durrer. W ostatnich latach w raporcie Światowego Forum Ekonomicznego dotyczącym równości płci Szwajcaria przeskoczyła z pozycji 40. na dziewiątą (Polska plasuje się na miejscu 54.). Kobiety z pomocą państwa szturmują wyższe stanowiska na uczelniach i w biznesie. Cząstkowe etaty, które, owszem, są ich domeną i pogarszają możliwości kariery, stanowią też niezły kompromis i przywilej (w końcu ilu polskich pracodawców zatrudnia chętnie na 40, 60 czy 80%?). Patrząc na te dane, zaczynam się obawiać, że ktoś mi doradzi, bym zajęła się raczej sytuacją kobiet w Polsce. Wygląda bowiem na to, że Szwajcarki, które o wiele później otrzymały prawa wyborcze, osiągnęły już lepszą pozycję niż my. Podobne wpisy Formalności po porodzie to na pewno nie coś, czym chciałaby się zajmować kobieta w połogu. Formalności w ogóle to zło konieczne, przynajmniej dla mnie, co nie zmienia faktu, że pewne rzeczy trzeba załatwić i uregulować, w końcu też czerpiemy 'oficjalne’ korzyści z tytułu urodzenia dziecka. Dziś poprowadzę Cię krok po kroku przez formalności – pokażę co, gdzie i kiedy załatwić, przygotowałam też listę do odhaczania przydatną dla każdej świeżo upieczonej mamy. Voila! Oto wykaz dokumentów, z jakimi przyjdzie Ci się zmierzyć po porodzie. Jeśli jesteś jeszcze przed, przygotuj się do tego ważnego wydarzenia i koniecznie przeczytaj ten pełen praktycznych informacji o porodzie tekst! Formalności po porodzie – dziecko Formalności po porodzie, jeśli chodzi o dziecko, obejmują złożenie wniosku o wydanie aktu urodzenia oraz odebranie numeru PESEL nowo narodzonego malucha. Dodatkowo musimy zadbać o meldunek dziecka oraz zgłosić je do ZUSu. Akt urodzenia dziecka To pierwszy dokument Twojego dziecka. W nim nadajesz mu imię. Akt może odebrać mama lub tata dziecka i wystarczy do tego dowód osobisty. Jeden akt otrzymujesz bezpłatnie, za każdy dodatkowy odpis uiszcza się opłatę skarbową. UWAGA! Od czerwca 2018 zmieniają się przepisy i o wydanie aktu urodzenia dziecka wnioskować można będzie online 🙂 Gdzie? Akt urodzenia odbiera się rejestrując dziecko w USC odpowiednim miejscu urodzenia dziecka LUB miejscu zamieszkania mamy lub taty (aktualnie urzędy mają dokumenty w formie elektronicznej i same między sobą dokonują ich migracji). Kiedy? Na odebranie aktu urodzenia dziecka masz 21 dni. Jeśli tego nie zrobisz, akt sporządzi urzędnik, ale wtedy… to on wybierze imię dla malucha! UWAGA! Jeśli mama i tata malucha nie są małżeństwem, potrzebne będzie również oświadczenie o uznaniu ojcostwa, w takowym też wybiera się nazwisko, jakie będzie nosiło dziecko. Wtedy rodzice mogą iść do urzędu razem, może też wybrać się tam sam tata, a mama będzie miała 3 miesiące na potwierdzenie i uznanie ojcostwa. PESEL dziecka Numer PESEL zawiera datę urodzenia dziecka (w systemie dwucyfrowym rok-miesiąc-dzień, a dzieci urodzone po 2000 roku do miesiąca mają dodane 20, na przykład dziecko urodzone w listopadzie trzecią i czwartą cyfrę PESELU ma 31, w kwietniu 24, itd.) oraz numer ewidencyjny, łącznie składa się z 11 cyfr. PESEL jest nadawany z urzędu, nie trzeba o niego wnioskować, trzeba tylko odebrać decyzję nadania, na jej wydanie urząd ma 30 dni od momentu rejestracji dziecka. Najczęściej jednak PESEL jest do odebrania razem z aktem urodzenia, procedury znacznie się skróciły i urząd zazwyczaj sam o to dba. Gdzie? PESEL odbiera się w dziale ewidencji ludności we właściwym miejscu zamieszkania urzędzie miasta lub gminy. Kiedy? PESEL odbierasz, gdy już masz akt urodzenia dziecka (urzędnik przy rejestracji powinien podać Ci datę odbioru numeru PESEL, jeśli nie jest on gotowy już przy odbiorze aktu). Meldunek dziecka Adres zameldowania podaje mama w szpitalu, nie trzeba już go nigdzie zgłaszać. Można go zmienić później przy rejestracji dziecka bez żadnych opłat. Zgłoszenie do ZUS Po porodzie trzeba dziecko zgłosić do ZUS, mimo że ustawowo noworodki mają prawo do bezpłatnej opieki zdrowotnej. Gdzie? Fakt narodzin dziecka zgłasza do swojego pracodawcy jeden z rodziców. Jeśli któreś z Was prowadzi działalność gospodarczą, sami musicie dokonać takiego zgłoszenia (zgłoszenie członka rodziny do ubezpieczenia, formularz ZUS ZCNA). Kiedy? Do ZUSu pracodawca ma czas zgłosić dziecko w ciągu 7 dni od zaistnienia okoliczności wymagających zgłoszenia. UWAGA! Jeśli rodziłaś w domu, to Ty (lub ojciec dziecka) musisz zgłosić fakt pojawienia się dziecka na świecie do odpowiedniego urzędu stanu cywilnego. Masz na to 14 dni. Jeśli rodziłaś w szpitalu – to szpital przesyła dokumenty do USC (ma na to 3 dni od urodzenia) – właściwego miejscu urodzenia (a nie na przykład miejscu Twojego zameldowania). Oprócz zgłoszenia do ZUS-u zadzwoń też do przychodni – zgłoś urodzenie dziecka, na tej podstawie odwiedzi Was położna środowiskowa, wybierzesz też lekarza pediatrę dla dziecka. Formalności po porodzie – rodzice Jeśli chodzi o mamę, każdej kobiecie po porodzie przysługują jakieś świadczenia finansowe. Większość mam, które przed pójściem na zwolnienie w ciąży były aktywne zawodowo pozostaje na urlopie macierzyńskim i rodzicielskim i otrzymuje świadczenia z ZUS. Jeśli takowe kobiecie nie przysługują – przysługuje jej potocznie zwane kosiniakowe. Jeśli rodzina spełnia określone warunki może ubiegać się dodatkowo o becikowe i/lub dofinansowanie 500+. Urlop macierzyński / rodzicielski Urlop macierzyński to rok laby w domu 😉 Dobre sobie, każda mama wie, że słowo urlop pasuje tutaj jak pięść do nosa, czas spędzony z dzieckiem w domu jest na pewno równie wymagający co praca zawodowa, ale do tego jest naprawdę magiczny i wspaniały. W czasie trwania urlopu macierzyńskiego, jeśli przed ciążą pracowałaś na etacie lub prowadziłaś działalność gospodarczą, albo pracowałaś na podstawie umowy cywilno-prawnej (ale odprowadzałaś chorobowe), przysługuje Ci zasiłek rodzicielski w wysokości: 80% wynagrodzenia przez cały rok LUB 100% wynagrodzenia przed pierwsze pół roku i 60% przez kolejne sześć miesięcy. Jak załatwić formalności związane z urlopem macierzyńskim? Urlop macierzyński to podstawowe 20 tygodni, które możemy rozszerzyć o 32 tygodnie urlopu rodzicielskiego (34 w przypadku bliźniąt). Nie tylko mama może skorzystać z tej możliwości, tata może zastąpić mamę, jeśli obydwoje złożą pisemny wniosek. Gdzie? U swojego pracodawcy lub w ZUSie (druk ZUS Z-3b lub Z-3a), jeśli prowadzisz działalność gospodarczą. Dokumenty potrzebne do załatwienia formalności to: zaświadczenie lekarskie z przewidywaną datą porodu (jeśli chcesz wykorzystać czas przed porodem), skrócony odpis aktu urodzenia, oświadczenie o urodzeniu dziecka. UWAGA! O rozpoczęcie urlopu macierzyńskiego nie trzeba wioskować (jeśli nie chcemy korzystać z niego przed porodem), zaczyna się automatycznie od dnia narodzin dziecka. Wystarczy tylko poinformować swojego pracodawcę o tym fakcie i o wymiarze urlopu, czy decydujemy się tylko na 20 (a nawet 14, z czego pozostałe 6 wykorzystałyśmy wcześniej lub wykorzysta za nas ojciec dziecka) tygodni, czy chcemy od razu zostać z dzieckiem przez rok. Kiedy? Do swojego pracodawcy możemy zanieść wniosek o zasiłek macierzyński już 6 tygodni przed porodem! Skraca to jednak okres naszego przebywania na urlopie macierzyńskim po urodzeniu dziecka, w niektórych przypadkach jest jednak uzasadnione. Jeśli zadeklarowałaś na razie tylko macierzyński (20 tygodni), o przejściu na urlop rodzicielski musisz poinformować 21 dni przed jego rozpoczęciem. Po roku przysługuje Ci jeszcze bezpłatny urlop wychowawczy, o który należy wnioskować również 21 dni przed jego rozpoczęciem. Kosiniakowe Jeśli nie spełniasz wymogów, aby korzystać z zasiłku macierzyńskiego (na przykład nie pracowałaś przed ciążą, jesteś studentką, masz inną sytuację) – należy Ci się tak zwane kosiniakowe, czyli świadczenie rodzinne w wysokości 1000 zł miesięcznie przez rok (uwaga – wlicza się do dochodu, co trzeba uwzględnić starając się o inne świadczenia! Nie jest to jednak kwota opodatkowana). Jeśli wysokość zasiłku macierzyńskiego nie przekracza 1000 zł, należy Ci się wtedy wyrównanie do tego poziomu. Gdzie? Formalności związane ze świadczeniem rodzinnym załatwia się zazwyczaj w MOPS-ie, a w mniejszych miastach w urzędzie miasta lub gminy. Wystarczy wypełnić prosty wniosek. Kiedy? Mamy na to trzy miesiące od narodzin dziecka. Do tego czasu świadczenie będzie wyrównane, czyli jeśli urodziłaś 1 stycznia, a wniosek złożyłaś 29 marca – wtedy dostaniesz wyrównanie za cały okres od momentu narodzin dziecka do złożenia wniosku. Później też można złożyć wniosek, ale świadczenie będzie wypłacane od daty jego wpłynięcia, wyrównanie wstecz się nie należy. 500+ To świadczenie z najbardziej kontrowersyjnego rządowego programu prorodzinnego 😉 Przysługuje na KAŻDE drugie i kolejne dziecko, bez ograniczeń w postaci kryterium dochodowego. Jeśli dochód rodziny nie przekracza 800 zł netto na osobę (1200 zł dla rodzin z dzieckiem niepełnosprawnym), 500 zł otrzymuje się również na pierwsze dziecko. Gdzie? Ja polecam złożenie wniosku online, większość banków oferuje tę opcję, a po co stać w kolejkach, skoro można zrobić to w zaciszu własnego domu. Nie tylko banki umożliwiają złożenie wniosków online, można to też zrobić przez specjalnie stworzone serwisy. Mądry Polak po szkodzie, bo sama poszłam do MOPS-u i byłam 64. w kolejce 😉 Bo właśnie tradycyjnie to zrobić też można, składając wniosek w odpowiedniej jednostce (MOPS, urząd miasta lub gminy) lub wysyłając wniosek pocztą. Kiedy? Tu sprawa jest odrobinę bardziej skomplikowana, bo trzeba pilnować terminu złożenia wniosków. Wnioski online w 2018 roku można składać JUŻ OD LIPCA (w celu przedłużenia). Do programu można jednak dołączyć w każdym momencie, na złożenie wniosku nie ma określonego czasu, natomiast radzę złożyć go w tym samym miesiącu, w którym urodziło się dziecko, bo świadczenie nie jest wyrównywane wstecz, mnie w ten sposób uciekło 1000 złotych. Becikowe Becikowe to jednorazowy finansowy zastrzyk w postaci 1000 zł. Przysługuje każdej rodzinie, w której dochód netto na jej członka nie przekracza 1922 zł. Gdzie? Żeby otrzymać becikowe należy złożyć wniosek w miejscowym ośrodku pomocy społecznej (ewentualnie urzędzie miasta lub gminy). Do wniosku należy dołączyć zaświadczenie o opiece lekarskiej od maksymalnie 10 tygodnia ciąży, akt urodzenia dziecka, dowód osobisty oraz zaświadczenie o dochodach z urzędu skarbowego. Kiedy? Masz na to 12 miesięcy od urodzenia dziecka. Żeby ułatwić Ci to wszystko, przygotowałam czytelną infografikę do druku, w której zawarte są podstawowe informacje na temat tego gdzie i kiedy dopełnić danych formalności po porodzie. Możesz pobrać zdjęcie lub pobrać plik w wysokiej rozdzielczości tu: >> POBIERZ LISTĘ DOTYCZĄCĄ FORMALNOŚCI PO PORODZIE – DO DRUKU << Świadczenia od ubezpieczyciela Jeśli jesteś gdzieś dodatkowo ubezpieczona (lub Twój partner!), sprawdź warunki ubezpieczenia! Mój mąż od jednej z firm ubezpieczeniowych za każde narodziny dziecka dostał po 1700 zł. Warto też wiedzieć, że świadczenia przysługują również podczas hospitalizacji, ja będąc dodatkowo ubezpieczoną dostałam pieniążki za pobyt w szpitalu w pierwszej ciąży (7 dni). Zazwyczaj jednak ubezpieczenie nie obejmuje hospitalizacji na potrzeby porodu, czy to siłami natury, czy przez cesarskie cięcie. Niektóre jednak i cesarkę zaliczają do operacji, za które wypłacają pewną kwotę. Połóg a formalności po porodzie Nie każda kobieta po porodzie jest w stanie załatwiać wszystkie niezbędne formalności, na które często wcale nie mamy tak wiele czasu. Sama zresztą zobaczysz (lub być może już to wiesz), że z noworodkiem w domu naprawdę jest co robić! Pierwsze dni z maluszkiem, w połogu (przeczytaj o wyzwaniach związanych z pierwszymi dniami z dzieckiem w domu) to czas, gdy właściwie uczymy się życia na nowo. Uczymy się siebie w nowej, najważniejszej życiowej roli – roli mamy, uczymy się malucha, który bez nas jest zupełnie bezbronny i niezdolny do życia, uczymy się nowej sytuacji, w jakiej się znalazłyśmy, jednocześnie walcząc z ograniczeniami swojego ciała po porodzie. Dlatego też warto przygotować się na nadchodzące formalności, tyle ile się da oddelegować partnerowi, załatwić wszystko szybko i sprawnie, by móc w pełni cieszyć się macierzyństwem i nowo narodzonym człowiekiem. Powodzenia! Cieszę się, że tu jesteś i że interesują Cię moje treści! Bądź na bieżąco i:- polub moją stronę na Facebooku TUTAJ- dołącz do mojej grupy Zadbane i zaradne mamy :)- śledź kadry z naszego życia i moje kulinarne poczynania na Instagramie TUTAJ- inspiruj się ze mną na Pinterest TUTAJ - A jeśli jesteś lub chcesz zostać użytkownikiem Thermomixa, koniecznie śledź mój Thermomixowy profil Magda M. i TM TUTAJ Piątek, 22 września 2000 (00:35) Ciążę można usunąć od 12 tygodnia - tak zadecydował w czwartek szwajcarski parlament legalizując aborcję. Usunięcia ciąży można dokonać pod warunkiem, że matka przekaże wcześniej lekarzowi pisemne oświadczenie, iż urodzenie dziecka postawiłoby ją w trudnej sytuacji. Nikt nie będzie jednak sprawdzał prawdziwości takiego oświadczenia. Matka nie będzie też musiała się przed nikim tłumaczyć ze swojej decyzji. Nowe prawo nakłada natomiast na lekarza, który przeprowadza taki zabieg obowiązek dokładnego zapoznania kobiety z medycznymi komplikacjami jakie może nieść ze sobą aborcja. Zostanie też zobligowany do poinformowania pacjentki o tym, że może oddać niechciane dziecko do adopcji. Większość szwajcarskich partii jest zadowolona z dzisiejszej decyzji o legalizacji aborcji. Politycy z satysfakcją podkreślają, że wreszcie zakończy się aktualna hipokryzja. Bo choć od 1946 roku usuwanie ciąży było w Szwajcarii zabronione, to jednak od lat większość tutejszych szpitali i prywatnych ginekologicznych gabinetów bezkarnie przeprowadza tego typu zabiegi. Ostatnie sondaże wykazują, że ponad 60 procent Szwajcarów uważa, że kobiety mają prawo same decydować o ewentualnym usunięciu ciąży. Posłuchaj także relacji z Genewy korespondenta RMF FM Tomasza Surdela: 00:35

urodzenie dziecka w szwajcarii